Najskuteczniejszym sposobem leczenia przesadnie odczuwanego lęku i patologicznego niepokoju jest połączenie właściwie dobranych środków farmakologicznych z psychoterapią. Zadanie leków polega na łagodzeniu występujących niedogodności, które wynikają z choroby – pozwalają zminimalizować ryzyko napadów strachu, wyregulować sen, poprawić koncentrację i zapewnić pacjentowi znacznie lepsze funkcjonowanie w codziennym życiu.
W przypadku ostrych stanów oraz epizodycznych zaburzeń lękowych lekarze zalecają stosowanie benzodiazepin. Są to leki przeciwlękowe, mające szybki początek działania. Ich skuteczność w przerywaniu napadu lęku jest wysoka. Jednak posiadają liczne działania niepożądane takie jak arytmia serca, spadek ciśnienia, czy uzależnienie. Z powodu silnego potencjału uzależniającego stosuje się je jedynie doraźnie. Zażywane na stałe nie zwalczają leku aż tak skutecznie, co zmusza do stosowania coraz wyższych dawek i mocniejszego uzależnienia. Przykłady substancji zaliczanych do tej grupy to: alprazolam (Xanax, Zomiren), diazepam (Relanium), oksazepam, lorazepam (Lorafen, Lorabex), estazolam. W pacjentów, którzy mają zaburzenia lękowe uogólnione, lub ich stan wymaga codziennego podawania leków, stosuje się leki przeciwdepresyjne. Głównie polecane są selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Jest to jedna z nowszych grup leków przeciwdepresyjnych. W porównaniu z innymi lekami tego typu charakteryzuje się dużo niższym odsetkiem występowania działań niepożądanych, przy zachowaniu wysokiej skuteczności. Substancje chemiczne należące do tej grupy terapeutycznej to: fluoksetyna (Fluoksetyna EGIS), paroksetyna (Parogen, Paxtin, Rexetin), sertralina (Asentra, Asertin, Miravil, Sastium), escitalopram (Aciprex, Betesda, Elicea, Mozarin).
